Een brug in de Millingerwaard

HET KAN BETER

De Millingerwaard is sinds het midden van de negentiger jaren ontwikkeld tot een gevarieerd en bijzonder natuurgebied dat landelijke vermaard is geworden. Het is ook een populaire recreatieve bestemming geworden. Er wordt enorm veel gewandeld door inwoners van Kekerdom, en door mensen uit de regio en van ver daarbuiten. Veel mensen komen speciaal hier naartoe voor de bijzondere natuur.

Sinds 2014 wordt in de Millingerwaard een nieuw geulensysteem gegraven. De bedoeling is dat hiermee de waterstanden in de Waal bij hoogwaters lager zullen worden.

Voor wandelaars was het gebied tot voor kort ook nog eens zo aantrekkelijk omdat je de vrijheid had te zwerven waar je maar wilde, tot ver buiten de paden. Er waren zoveel mogelijkheden om het gebied te voet te doorkruisen, dat elke wandeling weer net wat anders kon zijn en dus altijd verrassend.

Dat de het nieuwe geulensysteem deze ongekende wandelmogelijkheden zou beperken, was van meet af aan duidelijk.

Maar dan nog valt het resultaat bij de Kekerdommers, wandelaars en natuurliefhebbers nu al behoorlijk tegen. Alom hoor je teleurstelling en zelfs boosheid. In Kekerdom heerst het gevoel dat de Millingerwaard van ze is afgenomen. En dat terwijl de hoofdgeul nog gegraven moet worden!

In deze blog wil ik als bewoner van Kekerdom daarom een actie starten om de toegankelijkheid van de “nieuwe” Millingerwaard voor wandelaars te verbeteren. Bovendien kunnen de paden op een aantal plekken met weinig inspanning veel aantrekkelijker worden gemaakt voor de wandelaars.

De wandelmogelijkheden moeten uitgebreid worden, de paden moeten paadjes worden.

Zoals voor 2014 zal het nooit meer worden. Maar het kan beter! Veel beter.

HEEN EN WEER WORDT HET MOTTO

Je ziet hier twee kaartjes waarop de wandelmogelijkheden zijn ingetekend. Om het duidelijk te houden zijn de bossen weggelaten.

Links zie je de situatie voor de grote werkzaamheden, rechts hoe het er komt uit te zien als ze klaar zijn. Een groot deel van het geulensysteem is overigens nu al aangelegd

Alleen de onverharde paden zijn weergegeven. Dat zijn de routes waar je echt in het natuurgebied bent. Een uitzondering vormt het oude, smalle fietspaadje langs het Kraaienwald (Colenbrandersbos).
De paden en paadjes zijn zwart. De oranjebruine lijnen geven aan waar je buiten de paden kunt zwerven. Vaak lopen daar trouwens koeien- en paardensporen, leuk om te volgen.
Ook is aangegeven waar je de wegen en dijk verlaat en het natuurgebied ingaat.

De hoofdparkeerplaats is herkenbaar aan het parkeer-icoontje, bij de Lange Paal.

In de oude situatie kon je vanaf elke ingang over een netwerk van paadjes en sporen zwerven. Na een leuke rondwandeling kwam je dan weer terug.
Ook de lengte van de wandeling kon je makkelijk aanpassen. Dit netwerk van paden en sporen maakte het mogelijk dat je zelf de lengte van je wandeling koos, al naar gelang het je uitkwam.
Wilde je na het werk en avondeten even een avondwandelingetje maken? Dat kon. En zelfs dan waren er vanaf elke punt nog altijd meerdere mogelijkheden. Zo bleef het boeiend.

Dat het, laten we zeggen, na 2016 erg eenzijdig wordt, is al in één oogopslag duidelijk.

Maar er is meer over te zeggen. Laten we de kaart nog eens bekijken.

Wat iedereen nu al ervaart, springt ook op de kaart meteen in het oog: je kan vanaf de startpunten geen rondwandelingen meer maken in het natuurgebied. Nou ja, een heel kleintje tegenover Kekerdom, als je weer terug bent is de koffie bij wijze van spreken nog warm. En ’s avonds nog even een rondje wandelen? Helaas.

En verder? Als je nu gaat wandelen, heb je geen andere keus dan hetzelfde pad terug te lopen. Heen en weer.

En daarbij is een groot deel van de paden breed. Daar is de lol snel vanaf.

Als je echt een ronde wilt lopen, dan is er nog één mogelijkheid over. Dan moet je wel minimaal 8 km lopen. Minder kan niet. Bovendien zul je dan voor lief moeten nemen dat een groot deel van je wandeling niet over paden in en door het natuurgebied gaat. Je zult vanaf de zuidelijke punten via de Waaiboerhoeveweg  W moeten rondlopen, of andersom. Helaas zul je dan over de kaarsrechte Waaiboerhoeveweg moeten lopen, en vervolgens op het fietspad op de dijk. Dat is maximaal 4 km over verharde wegen en paden buiten het natuurgebied. Vanaf de Lange Paal (P) kun je nog een anderhalve kilometer door de uiterwaard, en het verharde deel beperken tot 2,5 km.

Een voorbeeld: wil je in de toekomst bijvoorbeeld het bomen-monument op het rivierduin bezoeken, dan zul je vanaf de kerk (K) 3 km op en neer moeten lopen. Ook in de zogenaamde struingebieden tussen de geulen zul je heen en weer moeten. Temeer daar de stroken land tussen de geulen vrij smal zijn.

Heen en weer, dat wordt dus het motto voor wandelen in de Millingerwaard.

DE HOOFDINGANG. OEPS!

Enkele jaren geleden is de hoofdparkeerplaats verlegd van Kekerdom naar de Lange Paal. Wie daar straks de Millingerwaard in wandelt, loopt na enkele honderden meters tegen de hoofdgeul aan. Aan de overzijde lonkt het natuurgebied. Hoe kom je daar? Dat was toch het doel van je uitstapje?

Dan heb je twee mogelijkheden: toch maar weer teruglopen naar Kekerdom, en dan de geul over via de enige (brede) pad waarover dat nog kan. En natuurlijk weer enkele kilometers heen en weer.

Of je kan omlopen via het noorden naar de Waaiboerhoeveweg. Of daar een paadje gaat komen is nog niet duidelijk. Nu is daar prikkeldraad gezet. Vooralsnog moet je eerst 2,5 km over steen en asfalt.

Kortom, de hoofdingang ligt als gevolg van de nieuw gegraven geulen niet bepaald op een logische plek.

EEN BRUG

Zoals al eerder is gezegd: de mogelijkheden die er eerst waren,zijn voorgoed verleden tijd. Toch kan er iets gedaan worden zodat de Hoofdingang toch op een logische plek ligt, en waarmee er tegelijk een mogelijkheid is om  een interessante rondwandeling te maken en er bovendien een extra mogelijkheid komt voor een kort wandelingetje voor de Kekerdommers.

Zo wordt de Millingerwaard weer een aantrekkelijke bestemming voor wandelaars en natuurliefhebbers.

Er zou dan ter hoogte van de Lange Paal een brug over de hoofdgeul moeten worden aangelegd. Op de kaartjes zie je wat de nieuwe mogelijkheden kunnen zijn.

Bij Nijmegen is in de Stadswaard ook een geul gepland. Daar is wel meteen voorzien in een wandelbrug over die nieuwe geul. Dus waarom zou dat hier niet kunnen?

De brug op de foto is gemodelleerd naar een hangbrug in Lapland. Deze bruggen overspannen brede rivieren met vaak sterke stroming. Zeker in het voorjaar kolkt het water daar doorheen.

In de Millingerwaard zal er slechts bij extreem hoog water een sterke stroming ontstaan, omdat het water uit de rivier dan over de Waaiboerhoeveweg de hoofdgeul instroomt. De laatste keer dat dat gebeurde is alweer 20 jaar geleden. Meestal zal het water vanuit Erlecom de Millingerwaard instromen. Het water in de geul stijgt dan, sterke stroming is er niet. En vervolgens zal het water weer zakken en rustig wegstromen. Daar kan zo’n brug wel tegen.

Je zou de brug zo kunnen ontwerpen dat het hangende deel bij dreigend extreem hoogwater verwijderd kan worden. De meeste winters kan het dan echter gewoon blijven hangen.

REAGEER!

Als je dit een aantrekkelijk idee vindt, laat het dan weten. Je kunt reageren via deze website (zie de link “een reactie plaatsen” boven aan deze pagina) of binnenkort via de bijbehorende facebook-pagina. Eigen ideeën en suggesties zijn uiteraard ook welkom. We houden Staatsbosbeheer op de hoogte, laat uw stem horen!